Het opbergdilemma

Vlak achter de mast stond ooit een grote, RVS bak. De bak was betimmerd met teakhout, tot de nok toe gevuld met zeilen en zelfs zonder inhoud niet te tillen.

Bij slecht weer zou de bak (leeg en op de kop) over de houten opbouw van de voorpiek geplaatst moeten worden, zodat er geen water in het vooronder kon lopen. Knappe jongen natuurlijk die die enorme bak bij storm leeghaalt en over de voorpiek zet… Geen optie dus, wat ons betreft.

We besloten daarom de (verrotte) houten voorpiekopbouw volledig van staal te maken. De RVS bak doneerden we aan de werf, het hout ging vorige winter al de kachel in en de zeilen vonden een goed onderkomen bij de zeilmaker.

Baltic refit zeilschip zeilen colin archer
De bak (met oranje dekzeil) en de houten voorpiekopbouw.

Met de gigantisch bak verdween natuurlijk ook de mogelijkheid om de zeilen aan dek te bergen. Het afgelopen jaar popte dat opbergdilemma zo nu en dan even op. “Waar laten we straks de stagzeilen?” Maar zolang er nog niks te zeilen viel (en valt), maakten we ons meer druk om het laswerk en de gaten in de romp.

Totdat Marijn zich, ergens midden in een novembernacht, afvroeg of we de ruimte onder de vloer niet konden optimaliseren. Daarvoor hoefde alleen het plafond van de hutten (en dus het dek) omhoog. Bovendeks was immers nog ruimte zat.

Hoewel het idee aanvankelijk niets te maken had met het opbergen van zeilen (of van een noodgenerator, brandslang, benzinetankje, dinghy…), leidde het wel tot de oplossing.

Schets van de nieuwe opbouw (rood), tussen de bestaande luikhoofden, vlak achter de mast.
Baltic zeilschip refit zeilen Colin Archer tweemaster SeaWind Adventures
De nieuwe opbouw met touw ‘uitgetekend’ aan dek.

We overlegden met Olivier van Meer over het omhoog brengen van de plafonds en vloeren, om zo meer ruimte in de bilge te krijgen. Bij nader inzien had dat toch te veel voeten in aarde. De complete stabiliteitsberekening zou opnieuw moeten, met als mogelijke uitkomst dat er nóg een extra waterdicht schot in het ruim moest.

Maar nu we eenmaal bedacht hadden hoe een deel van het dek omhoog zou kunnen, bleek dit wel de perfecte oplossing voor het bestaande zeilenopbergdilemma. 

Baltic zeilschip refit zeilen Colin Archer tweemaster SeaWind Adventures laswerk
Work in progress: de nieuwe opbouw voor de opbergkisten. De luiken om ze dicht te maken volgen na het zandstralen.

Aan de plafonds en vloeren van de hutten verandert dus niets, maar aan dek zijn de luikhoofden van de middelste hutten inmiddels verbonden met de luikhoofden van de voorste hutten. 

Door deze extra, doorlopende opbouw zijn 4 gigantische opbergbakken ontstaan, genoeg voor alles wat we bovendeks zouden willen stouwen. Bijkomend voordeel is dat het dek nu betere mogelijkheden biedt om je vast te houden of schrap te zetten. Altijd fijn op zee.