Maandagochtend om 7.30h lopen we op de werf. Er is nog niemand. Geen geluid van timmerlui die met zaag- of schuurmachines in de weer zijn, geen ijzerwerker die harde klappen uitdeelt om een stuk staal in vorm te krijgen. De meeste mensen zijn nog met vakantie, die van ons zit er net weer op. Zelden lieten we het schip zo lang alleen als de afgelopen twee weken.
We lopen de hal binnen, de trap op naar de Baltic. Waar waren we gebleven voor de vakantie? Wat staat ons te doen de komende weken? Een hoop, dat is zeker. Maar eerst kijken we terug naar wat er de afgelopen maanden gebeurd is op de werf.
Begin februari voeren we naar Stavoren, in de hoop op een windstille dag, zodat we de masten weer van het schip konden takelen. De haven was vrijwel leeg, geen cruiseschepen, geen charters deze keer. In korte tijd lagen de masten weer op de kade, klaar om bij de mastenbouwer in de opslag te gaan voor de komende maanden.
Daarna vervolgden we onze tocht naar Harlingen. De werf had nog de nodige spoedklusjes (lekke schepen, trossen verstrikt in een schroef), maar begin maart konden we dan toch de kant op en de timmerhal in. We pakten het hele dek in met stucloper om te voorkomen dat de lak beschadigt en vervolgens was het wachten op een timmerman met tijd.
Eind maart kwam de eerste, begin mei de tweede. En toen ging het hard. Grondhout op de wanden en tegen het plafond, wandjes in het ruim. Hier komt een hut, daar een badkamer. Waar plaatsen we de boiler? En hoe groot moet de sauna precies worden? Kabels en leidingen werden gelegd, verlegd en verlengd. Hier een lamp, daar een stopcontact. En vergeet de kabels voor de schakelaars niet.
Terwijl de ene timmerman zich op de gastenhutten in het ruim stortte, zaagde, timmerde en schroefde de andere zich een slag in de rondte in de achterhut. Elke ochtend reden we naar de werf om wandjes, indeling, leidingwerk en afwerking te bespreken, zodat de mannen weer verder konden. Daarna schoven we thuis achter de laptop om ons reguliere kantoorwerk te doen en tegen de avond reden we terug naar de werf om de voortgang te bekijken en het nodige installatiewerk te doen.
Want de timmerlui zijn vakmensen, maar het zijn geen installateurs. Het liefst bouwen ze een schip zonder kabels en leidingen, gewoon houten platen en planken en verder niet. En dus is het aan ons om ervoor te zorgen dat die kabels en leidingen op het juiste moment op de juiste plek belanden, waarna de timmerlui er van lieverlee een koofje omheen slaan.
Inmiddels is de achterhut vrijwel klaar, het ruim heeft nog een paar weken nodig en de wanden en vloer van de salon zijn afgewerkt. Vanaf volgende week gaat het timmerwerk verder in de werkplaats, waar de kastjes voor de kombuis, de deuren en tafels gemaakt worden. Verder moet de vloerverwarming nog gelegd worden en de wanden, vloeren en plafonds van de badkamers krijgen een afwerking van polyester.
Ondertussen sluit Marijn tientallen, nee honderden kabels aan (tussen de omvormers, transformator, accu’s en het BMS, de kabels die straks de masten weer in gaan voor verlichting, radar, marifoon etc., en die van de verdeelkasten naar de koelkasten, vriezer, wasmachine, droger, boiler, hydrofoor, vuilwater- en lenspompen, ventilatoren, toiletten, 32 plafondlampen + schakelaars, 14 wand/leeslampen en 40 stopcontacten). Meters en meters kabel liggen straks weggewerkt achter en onder de betimmering. En voor het leidingwerk (drinkwater, vuilwater en cv) geldt hetzelfde.
Terwijl Marijn z’n rol als elektricien perfectioneert, stort Annet zich op de afwerking van de wanden. Alle schroefgaten moeten geplamuurd, alle naden gekit en vervolgens alle wanden, plafonds, kozijnen en afwerklatten in de grondverf en aflak. Voor wie dacht dat we ons de komende weken zouden vervelen: no way!