Keuzes

Inmiddels hebben we het schip ruim zeven maanden. Twee daarvan brachten we op Spitsbergen en in Noorwegen door, al zeilend als crew op een tallship. De overige vijf stonden in het teken van de Baltic. Schoonmaken, opruimen, overjarige meuk weggooien, muurtjes ontmantelen, deuren in de opslag zetten. Dat werk.

Maar sjouwen en slopen is niet het enige wat we doen aan boord van de Baltic. Een (best wel) groot deel van onze tijd gaat op aan denken en overpeinzen. Want bij zo’n 80 procent van wat we tegenkomen rijst een (of meerdere) van de volgende vragen: Wat is het? Hoe zit het? Waarom? Moet dit zo blijven? Kunnen we het ongestraft weghalen? Of dondert er dan iets in elkaar? Springt er een leiding? Doet de cv, hydrofoor, generator, verlichting, … (vul maar in) het daarna nog wel? Etc.

Een leiding of wandje weghalen is echt de moeite niet, maar voordat we daadwerkelijk met een zaag, tang of hamer aan de slag kunnen, ben je rustig weer een half uur verder. Of meer.

Vlak voor de kerst stonden we rond te kijken in de ruimte waar ooit, toen we het schip kochten, vier hutten zaten. De wanden en vloeren waren inmiddels weg en wat restte was een grote slaapzaal met acht bedden en vier wc’s. En een enorme wirwar aan leidingwerk. Heel gezellig.

Hoe kunnen we hier straks weer vier mooie hutten van maken?, vroegen we ons af. Met aparte douches en toiletten uiteraard. “Alles eruit”, opperde Marijn. “Dat maakt het veel makkelijker. Geen halfbakken erfenissen, maar gewoon weer vanaf de huid opbouwen.” Het klonkt logisch, overzichtelijk en opgeruimd. En zou bovendien een hoop tijdwinst opleveren bij het intimmeren.

We brachten het idee her en der naar voren om te kijken wat de reacties waren. De scheepsarchitect zei: “Altijd doen!” De keurmeester: “Ik vind het prima.” Een willekeurige booteigenaar annex klusser die toevallig een kijkje kwam nemen: “Ja joh, dan weet je wat je hebt.” Ondeskundige familieleden: “Goed idee, dan kun je het exact zo maken als je zelf wilt.” Dat was precies wat wij dachten. Tot gister.

Toen legden we het plan voor aan de werf: “Waarom? Het ziet er toch hartstikke goed uit? Je bent wel gek als het er allemaal uitsloopt. Mooi laten zitten”, klonk het stellig. “Oh,” zeiden wij, en dropen af.

De rest van de middag brachten we al peinzend door in de ruimte waar ooit, toen we het schip kochten, vier hutten zaten. De wanden en vloeren zijn inmiddels weg en wat rest is een grote slaapzaal met acht bedden en vier wc’s. En een enorme wirwar aan leidingwerk. Heel gezellig.

 

Eén antwoord op “Keuzes”

  1. Hello Marjin, hello Annet,

    it is interesting to read here about your Dream.

    We have been together at the Antigua in Spitzbergen in September last year. You told us there already about your Dream…

    I hope you have the power and Endurance to fulfill your Dream.

    Gruss Marcus

Reacties zijn gesloten.